Версія для слабавідушчых1 сакавіка-Міжнародны дзень барацьбы з наркаманіяй
Праблема наркаманіі з’яўляецца адной з найбольш актуальных як для аховы здароўя, так і для ўсяго грамадства ў цэлым. Гэта абумоўлена цяжкімі медыцынскімі і сацыяльнымі наступствамі ўжывання псіхаактыўных рэчываў, сярод якіх на першым месцы знаходзіцца дэградацыя асобы. Шэраг наркотыкаў здольны сфармаваць наркаманію пасля аднаго-двух выпадкаў ужывання. Паводле самых сціплых ацэнак, 3-4 адсоткі насельніцтва Зямлі ў свеце ўжываюць наркотыкі.
Улічваючы важнасць праблемы, Генеральная Асамблея ААН у 1987 г. абвясціла 1 сакавіка Міжнародным днём барацьбы з наркаманіяй і незаконным абаротам наркотыкаў.
Пад наркаманіяй разумеюць хваравітую цягу, прыхільнасць да сістэматычнага ўжывання наркотыкаў, якое прыводзіць да цяжкіх парушэнняў псіхічных і фізічных функцый. Наркаманія штурхае “якія страцілі сябе” на злачынствы і аказвае ўплыў практычна на ўсе бакі нашага жыцця.
Медыцынскія наступствы ўжывання наркотыкаў:
развіццё псіхічнай і фізічнай залежнасці;
паражэнне цэнтральнай нервовай сістэмы (зніжэнне памяці, увагі, інтэлектуальных здольнасцяў, парушэнне разумовай дзейнасці, каардынацыі рухаў, прамовы, рэжыму сну, эмоцый і інш.);
псіхічныя парушэнні рознай ступені цяжкасці аж да псіхозу і поўнага распаду асобы (шызафрэніі);
паражэнне органаў і сістэм ўсяго арганізма;
атручэнне, перадазіроўка, смерць.
Псіхалагічныя наступствы: разбурэнне асобы, абыякавасць да ўласнага жыцця, сваёй будучыні і блізкім людзям, паслабленне волі і дамінаванне наркотыку як адзінай каштоўнасці ў жыцці.
Сацыяльныя наступствы: разбурэнне сацыяльных сувязяў, страта сяброў, сям’і, вучобы, працы, забарона на некаторыя віды прафесійнай дзейнасці, абмежаванні ў атрыманні спецыяльнасці, немагчымасць ваджэння транспарту, прыцягненне да адміністрацыйнай, крымінальнай адказнасці.
Ахвярамі наркаманіі могуць стаць практычна ўсе, але ў большай ступені гэта тычыцца маладых людзей. Прыхільнасць да наркотыкаў абгортваецца трагедыяй для саміх наркаманаў, горам для іх сваякоў і масай сур’ёзных праблем для навакольных.
Бацькам варта насцярожыцца, калі яны заўважылі прыкметы, якія многія лічаць цалкам нармальнымі для падлетка, але гэта зусім не так. Вось яны:
нарастальная ўтоенасць дзіцяці (магчыма, без пагаршэння адносін з бацькамі), якая суправаджаецца пачашчэннем і павелічэннем часу «гулянняў”, у яго падае цікавасць да вучобы або да звыклых захапленням і хобі, бацькі даведаюцца аб прагулах школьных заняткаў, зніжаецца паспяховасць;
растуць фінансавыя запыты, і падлетак актыўна шукае шляхі іх задавальнення (з хаты знікаюць грошы і каштоўныя рэчы);
з’яўляюцца новыя падазроныя сябры і паводзіны старых прыяцеляў становіцца падазроным (размовы з імі вядуцца шэптам, незразумелымі фразамі або ў адзіноце);
настрой часта мяняецца па незразумелых прычынах і не адпавядае сітуацыі.
Прыкметы з’яўлення наркаманіі
доўгія рукавы адзення, незалежна ад надвор’я і абстаноўкі;
ненатуральна вузкія або шырокія зрэнкі незалежна ад асвятлення;
адхілены погляд;
часта нягег выгляд, сухія валасы, здранцвелыя пэндзля рук;
невыразная,» расцягнутая ” гаворка;
нязграбныя і запаволеныя руху пры адсутнасці паху алкаголю з рота;
відавочнае імкненне пазбягаць сустрэч з прадстаўнікамі ўладаў;
раздражняльнасць, рэзкасць і непачцівасць у адказах на пытанні;
сляды ад уколаў.
Лепшая абарона ад наступстваў спажывання наркотыкаў-Адмова ад першай пробы!
Калі ўжыванне наркотыку ўсё ж было дапушчана, важна своечасова ацаніць маштаб пагрозы і своечасова звярнуцца па дапамогу! Урачы-спецыялісты пракансультуюць і вызначаць метады ўздзеяння на сітуацыю, змогуць аказаць наркалагічную дапамогу.
28.02.2020